Jak co roku, w piątkowe wieczory okresu Wielkiego Postu, klerycy przygotowują adorację Krzyża. Każdorazowo jeden wybrany rocznik (od piątego do drugiego) pomaga całej wspólnocie przeżywać tajemnicę Męki i Śmierci Pana Jezusa.
Tradycyjną adorację Najświętszego Sakramentu, mającą miejsce w pozostałych okresach liturgicznych, zastępuje adoracja Krzyża, której towarzyszy modlitwa prowadzona. Przed ołtarzem ustawiany jest skromnie udekorowany duży krucyfiks, który na początku – na znak szczególnej czci – zostaje okadzony. Nabożeństwo składa się z trzech części. Pierwsza zawiera rozważania przeplatane pieśniami pasyjnymi i krótką ciszą sprzyjającą refleksji. Potem zgromadzonym pozostaje kilkanaście minut ciszy na osobistą modlitwę adoracyjną. Całość kończy błogosławieństwo udzielone przez kapłana obecnego na adoracji. Rozważania, które towarzyszą modlitwie, są zaczerpnięte z różnych źródeł. W poprzednich latach można było usłyszeć teksty objawień bł. Anny Katarzyny Emmerich, Dzienniczka św. Faustyny, refleksji papieży Jana Pawła II czy Benedykta XVI.
