Trasa procesji przebiegała od katedry ulicą Solidarności do liceum im. Władysława IV, gdzie mieścił się pierwszy ołtarz, następnie ul. Jagiellońską do budynku Kurii warszawsko – praskiej z drugim ołtarzem, by następnie przejść ul. Kłopotowskiego z trzecim ołtarzem przy oknie życia i zakończyć ją przy ostatnim ołtarzu mieszczącym się przed katedrą, gdzie kazanie wygłosił abp Henryk Hoser.
Swoje kazanie z racji charakteru uroczystości ks. arcybiskup poświęcił tematyce komunii. Przypominał w nim, że nie wystarczy sama wiara, ale potrzeba trwania w łasce uświęcającej, bez której wiara jest ułomna oraz, że wiara objawia się, działa przez miłość. 
Jednocześnie przestrzegał, że nie wolno przyjmować Komunii św. jeśli nie jest się w komunii ze swoimi braćmi. Podkreślił także, że wspólnota eucharystyczna nie może być twierdzą, nie może się zamknąć, gdyż Kościół z natury jest otwarty.
Po odśpiewaniu uroczystego „Te Deum laudamus” („Ciebie Boga wysławiamy”) ks. Abp pobłogosławił Najświętszym Sakramentem wiernych zgromadzonych na placu przed katedrą warszawsko – praską.
Krótka historia powstania uroczystości
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa wyrosła ze średniowiecznej pobożności eucharystycznej Zachodu, która była pobożnością adoracyjną. Chciano w jakiś sposób zaakcentować realną obecność Zbawiciela w postaciach chleba i wina. Do ustanowienia uroczystości mógł przyczynić się cud w Bolsenie (Włochy), który dokonał się po tym jak pewien kapłan odprawiający Mszę św. podczas konsekracji zwątpił w realną obecność Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi. Ciało Chrystusa przemieniło się w fragment tkanki mięśniowej serca. Jako relikwia zachował się z tamtych czasów zakrwawiony korporał.
W końcu 08.09.1264 r. papież Urban IV bullą „Transiturus” wyznaczył czwartek po uroczystości Trójcy Przenajświętszej jako uroczystość Przenajświętszego Ciała i Krwi Pańskiej, co było nawiązaniem do Wielkiego Czwartku.
