Z wielkim skupieniem, tęsknotą, ale także wewnętrzną radością otwieramy się na przeżycie kolejnego adwentu – czasu, w którym mamy okazję do bardziej owocnego otwarcia się na łaskę Bożą. Chcemy w tym najbliższym okresie dobrze przygotować się na przeżycie pamiątki przyjścia na świat Jezusa, naszego Zbawiciela. Nie zapominajmy jednak, że zanurzeni jesteśmy w naszym życiu w znacznie dłuższy adwent – czas oczekiwania na ostateczne przyjście Chrystusa Pana.
* * *
Dziś I Niedziela Adwentu i początek nowego roku kościelnego. W liturgii Słowa przez wszystkie adwentowe niedziele towarzyszyć nam będzie prorok Izajasz, który zapowiada świetlaną przyszłość miasta Jeruzalem. Rozumiemy, że ta wyjątkowa chwała Jerozolimy nie jest związana z bogactwem, znaczeniem politycznym ani militarnym, ale z tym, że stamtąd wyszło Prawo Boże i tam Jezus dokonał naszego pojednania z Ojcem. Podobnie jest z każdym z nas. Pamiętajmy, że naszą wielkość mierzy się świętością, czyli zgodnością życia z nauką Jezusa.
Św. Paweł, Apostoł Narodów, wzywa nas dzisiaj do czuwania i trzeźwości. Z codziennych życiowych doświadczeń wiemy, że gdy zależy nam na spotkaniu z kimś dla nas ważnym, dokładamy starań, aby do tego spotkania doszło, abyśmy się nie rozminęli. Apostoł w swoim pouczeniu posługuje się znaną nam symboliką nocy i ciemności, które są synonimami grzechu, a gdy mówi o świetle dnia, ma na myśli prawe i pobożne życie, w którym nie ma miejsca na uleganie pożądliwości ciała. To gwarantuje spotkanie z przychodzącym Zbawicielem. W tym samym duchu zachęty do czuwania, czyli dobrego życia pozostajemy także po lekturze dzisiejszego fragmentu Ewangelii. Czy jest coś ważniejszego i bardziej sensownego niż życie, w którym Bóg ma upodobanie?
* * *
Rozpoczynamy nowy rok liturgiczny i zarazem realizację nowego programu duszpasterskiego. W ubiegłych latach skupiliśmy się na głębszym zrozumieniu sakramentów chrztu świętego i bierzmowania. Teraz przychodzi czas, który chcemy poświęcić Eucharystii. Proponowany trzyletni program znany jest nam pod hasłem „Eucharystia daje życie”. Przez najbliższy rok będziemy podejmowali refleksję nad zagadnieniami, którym patronuje tytuł: „Wielka tajemnica wiary”.
Istotą proponowanego aktualnie programu – jak pisze ks. abp Wiktor Skworc, przewodniczący Komisji Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski – „jest zaproszenie wiernych do bardziej świadomego udziału w tajemnicy Wieczernika; do dnia ustanowienia przez Chrystusa wielkiej tajemnicy naszej wiary”.
Potrzebny jest tutaj spory wysiłek katechetyczny, liturgiczny oraz kaznodziejski, aby wiedza o Eucharystii została pogłębiona. Jeśli to pogłębienie się dokona, wtedy doświadczymy jak mocą Eucharystii zmienia się nasze życie.
Patrząc praktycznie na zadania postawione przez nowy program duszpasterski, powinniśmy dokonać poważnej refleksji nad sakramentem Eucharystii w sytuacji, kiedy spora część ludzi ochrzczonych i bierzmowanych nie rozumie jej istoty i nie uczestniczy w niej regularnie. Już z katechizmu wiemy, że Eucharystia stanowi centralny punkt życia religijnego Kościoła. Została ustanowiona przez Jezusa Chrystusa w Wielki Czwartek podczas spożywania z uczniami Ostatniej Wieczerzy. Samą zaś Eucharystię nazywamy Ofiarą Ciała i Krwi Chrystusa, którą On ustanowił, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić Ofiarę Krzyża i tak powierzyć Kościołowi pamiątkę swej Męki i Zmartwychwstania.
Każda celebracja Eucharystii jest wspominaniem Bożego dzieła zbawienia. Ten, który jest wspominany, sam staje się obecny.
Konieczne jest wspomnienie krótkiej katechezy, jaką wygłosił papież św. Jan Paweł II przed naszą katedrą 13 czerwca 1999 r. Przypomniał nam, że Kościół przywiązuje wielką wagę do uczestniczenia w Eucharystii, zwłaszcza w dzień Pański, w niedzielę, w którym obchodzimy pamiątkę zmartwychwstania. Dał świadectwo o tym, że w Kościele w Polsce zawsze żywa była cześć dla Eucharystii i wielkie przywiązanie wiernych do niedzielnego uczestnictwa we Mszy Świętej. Na koniec tamtej katechezy powiedział: „proszę wszystkich moich rodaków: zachowujcie tę dobrą tradycję. Szanujcie Boże przykazanie o świętowaniu dnia Pańskiego. Niech ten dzień będzie naprawdę pierwszym ze wszystkich dni i pierwszym ze wszystkich świąt. Dawajcie wyraz waszej miłości do Chrystusa i do braci, biorąc udział w niedzielnej Uczcie Nowego Przymierza — w Eucharystii”.
Kiedy prawdziwie wypowiadamy słowa: „Oto wielka tajemnica wiary”, czy nie powinniśmy z wielką czcią dbać o to wszystko co się z Eucharystią wiąże? Dbałość o ołtarz, naczynia i księgi liturgiczne, piękno wystroju miejsca sprawowania sakramentu Eucharystii oraz powaga zachowania się uczestników liturgii ma świadczyć o powadze naszej wiary.
* * *
Aktualnie trwają prace Synodu Młodych Diecezji Warszawsko-Praskiej. Już teraz chciałbym podziękować wielu kapłanom, osobom życia konsekrowanego, a szczególnie młodym, którzy zaangażowali się bardzo odpowiedzialnie w dzieło Synodu. Pragniemy rzetelnie wspomóc młodzież, aby nie lękała się o swoją przyszłość i nie bała wyzwań dzisiejszego świata. Będzie to możliwe, jeśli pomożemy im poznać Jezusa i Jego naukę. Potrzebują mądrych przewodników do których może być zaliczony każdy z Was. Proszę rodziców, duszpasterzy, nauczycieli, wychowawców, starsze pokolenie, ale i rówieśników, o zainteresowanie się sprawami Synodu Młodych. Wspomóżcie młodych swoim świadectwem wiary, aby w niedługim czasie ich dojrzała postawa życiowa mogła być wsparciem dla innych.
Wraz z gronem osób rozumiejących i oddanych sprawom młodego pokolenia proszę, aby każda wspólnota parafialna naszej diecezji była czynną cząstką tego wysiłku formacyjnego.
* * *
Za kilka tygodni, kiedy wejdziemy w przeżywanie 2020 roku, będziemy obchodzić w naszej Ojczyźnie 100-lecie Bitwy Warszawskiej zwanej Cudem nad Wisłą.
Św. Jan Paweł II, nawiedzając w Radzyminie – w dniu 13 czerwca 1999 r. – cmentarz żołnierzy poległych w 1920 roku, w Bitwie Warszawskiej, powiedział: „Przed chwilą nawiedziłem Radzymin, miejsce szczególnie ważne w naszej narodowej historii (…). O wielkim Cudzie nad Wisłą przez dziesiątki lat trwała zmowa milczenia. (…) Opatrzność Boża niejako nakłada dzisiaj [na nas] obowiązek podtrzymania pamięci tego wielkiego wydarzenia w dziejach naszego narodu i całej Europy”.
Postarajmy się dobrze przygotować na przeżycie tych sierpniowych dni. Wśród różnych inicjatyw – tak duchowych, intelektualnych, jak i materialnych, związanych ze wspomnianym wydarzeniem – będzie przygotowanie postumentu wraz z figurą Matki Bożej Łaskawej dla upamiętnienia ukazania się Patronki Warszawy w decydującym momencie walk. Stanie on na radzymińskich błoniach przy kościele św. Jana Pawła II.
* * *
Wchodzimy w nowy rok duszpasterski tuż po wyborach parlamentarnych, które stanowią również głęboko chrześcijański wyraz odpowiedzialności za Ojczyznę. Wręcz opatrznościowe staje się powierzenie nowego przedziału naszej współczesnej historii szczególnej osobie – dziś Słudze Bożemu, a niebawem – od dnia 7 czerwca 2020 roku – błogosławionemu Kardynałowi Stefanowi Wyszyńskiemu, Prymasowi Polski, który kochał Ojczyznę bardziej niż własne serce. Takiemu Patronowi zawierzamy nasze codzienne starania o piękny kształt społeczeństwa oraz poszanowanie krzyża i nauki Ewangelii.
Chcemy się do uroczystości beatyfikacyjnych dobrze przygotować, bowiem Kardynał Wyszyński był naszym pasterzem przez całe swoje posługiwanie prymasowskie.
Umiłowani,
Wewnętrzną powagę przeżywanego czasu podkreśla znana antyfona adwentowa: „Niebiosa, rosę spuście nam z góry. Sprawiedliwego wylejcie chmury”. W tych słowach wyczuwamy wielką tęsknotę za przyjściem Zbawiciela – Boga Sprawiedliwego, który ukoi nasze codzienne bóle, trudne zmagania i lęki.
Zachęcajmy się wzajemnie do przeżycia adwentu jako czasu intensywniejszej modlitwy, pogłębienia życia duchowego, kształtowania naszej codzienności w radości, łagodności, pokorze i wzajemnej życzliwości. Niech pomocą będą rekolekcje parafialne, dni skupienia oraz piękne liturgie Mszy św. roratnich, sprawowane w godzinach porannych. Szczególne słowa zachęty do uczestniczenia w tych liturgiach kieruję do dzieci i młodzieży.
Zakończmy życzeniami św. Pawła, Apostoła Narodów, jakie kieruje do Tesaloniczan: „Niech Pan pomnoży waszą liczbę i niech spotęguje waszą miłość wzajemną dla wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby wasze serca utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi” (1 Tes 3, 12-13).
Z modlitwą i pasterskim błogosławieństwem
+ Romuald Kamiński
Biskup Warszawsko-Praski
