Święcenia biskupie ks. Jacka Grzybowskiego (transmisja+foto)

Ksiądz Jacek Grzybowski, nowy biskup pomocniczy diecezji warszawsko-praskiej, przyjął święcenia biskupie. Uroczystość odbyła się w sobotę 19 grudnia w Katedrze św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika w Warszawie.

Głównym szafarzem święceń biskupich był biskup senior diecezji warszawsko-praskiej arcybiskup Henryk Hoser SAC, a współkonsekratorami nuncjusz apostolski w Polsce arcybiskup Salvatore Pennacchio oraz biskup warszawsko-praski Romuald Kamiński.

Wśród zgromadzonych w warszawsko-praskiej katedrze duchownych byli także m. in. kardynał Kazimierz Nycz, metropolita warszawski, biskup Artur Miziński, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski, oraz biskup Józef Guzdek, biskup polowy Wojska Polskiego.

Słowa powitania na początku liturgii wygłosił bp Romuald Kamiński. Pasterz diecezji warszawsko-praskiej nawiązał do Listu do Kolosan św. Pawła:

Pragnę nam wszystkim przypomnieć jak wielkim każdego z nas czyni Bóg. W duchu wielkiej wdzięczności za nasze osobiste wybranie i powołanie na drogę do Królestwa Chrystusowego przeżywajmy tę liturgię.

Po odczytaniu papieskiej bulli nominacyjnej przez ks. Mirosława Gawrysia, w homilii bp Romuald Kamiński odniósł się do czytania z Księgi proroka Izajasza wskazując, że znajduje się w nim katecheza z treścią do nowej posługi biskupiej, jaką przyjął ks. Jacek Grzybowski:

Czasami ogarnia nas lęk, chęć uniknięcia ciężaru zadań i odpowiedzialności jaką nakłada nasze powołanie, ale przecież „… nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości oraz trzeźwego myślenia”. Warto słuchać doświadczonego Apostoła Narodów, który w tym wypadku pragnie wspomóc młodego biskupa Tymoteusza, swojego wychowanka i ucznia. Mijają wieki, a ten sam scenariusz ciągle się powtarza: wybór przez Boga, posłanie, ludzkie leki, doświadczenie swojej słabości, zdumienie nad łaskawością Bożą i bogactwem owocowania, kiedy się we wszystkim zawierzy Najwyższemu.

Następnie poświęcił swoje słowa biskupiemu zawołaniu, na które bp Jacek Grzybowski wybrał słowa In te Domine Speravi – Tobie Panie zaufałem!

Nietrudno zauważyć, że zawołanie biskupie to bardzo konkretna deklaracja wobec wezwania Bożego i całej złożoności codziennego życia. Aby móc udźwignąć brzemię zadań tak, aby wzrastała chwała Boża i byli umocnieni nasi siostry i bracia w ich pielgrzymowaniu przez ziemie do nieba, bardzo potrzebna jest taka deklaracja. U jednego brzmi ona „Tobie Panie zaufałem”, u innego „Jezu ufam Tobie”, „Bóg jest większy”, „Pod Twoją obronę”.

Dziękując za nowego biskupa ordynariusz warszawsko-praski podkreślał też wielość zadań, które stoją na drodze duszpasterskiej posługi.

Bogaty jest zakres zadań postawionych przed Wspólnotą diecezjalną i każdą ze Wspólnot parafialnych. Zadania są niemałe, ale i środki nieskąpe. Nie myślę tutaj o środkach materialnych, ale o potencjale ludzkim.

Biskup Romuald Kamiński przypomniał bogate doświadczenie biskupa Jacka Grzybowskiego w pracy z młodzieżą i wyraził nadzieję na jej kontynuację w posłudze biskupiej:

Ty, biskupie Jacku, przysposobiłeś się solidnie i posiadasz wielkie możliwości – jak zaznaczono w bulli – aby pomagać ludziom w ich drodze do zbawienia. Dzięki studiom i pracy naukowej na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i posłudze w Wyższym Seminarium Duchownym naszej diecezji zdobyłeś umiejętność poruszania się w zagadnieniach filozoficznych. Znajomość zachodzących procesów społecznych będzie zapewne przydatna, aby obok wykładni prawd wiary móc pokazać ludziom ich wielkość wypływającą z faktu bycia dzieckiem Bożym, ich szczególne powołanie do świętości. Młode pokolenie powinno w tobie znaleźć szczególnego przyjaciela. Myślę tutaj najpierw o młodych kapłanach, którzy potrzebują szczególnej troski i zrozumienia. Wielu z nas oczekuje, że pomożesz w całym dziele formacji tak duchowej jak i intelektualnej

Na zakończenie uroczystości głos zabrał nowo wyświęcony biskup Jacek Grzybowski, który podziękował wszystkim ważnym w jego życiu osobom. Poprosił również o modlitwę:

Proszę was wszystkich o modlitwę i dobrą radę. Chorych i cierpiących pozdrawiam. Proszę pokornie o ofiarowanie cierpienia za Kościół w Polsce. Zapewniam was o mojej modlitwie. Dziękuję wam. Niech Bóg was prowadzi i wam błogosławi!

Liturgię ubogacił śpiew Chóru Katedry Warszawsko-Praskiej Musica Sacra oraz Schola Wyższego Seminarium Duchownego naszej diecezji.

Podoba Ci się ten artykuł? Podziel się w mediach społecznościowych!